Πάρκο μπροστά στο ΕΚΘ - Μνημείο Μάη '36
Ακόμα δύο σημαντικά για το συνδικαλιστικό κίνημα γεγονότα συνέβησαν πριν από την κήρυξη της απεργίας των καπνεργατών στις 29 Απρίλη.
Διαρκεί 3 μέρες και πραγματοποιείται στην αίθουσα των Αδριανουπολιτών, στην οδό Μητροπόλεως.
Συζητά για τα μεροκάματα, το Νόμο περί τόγκας, το Ταμείο Ασφάλισης Καπνεργατών (ΤΑΚ) και την ενότητα του καπνεργατικού κόσμου.
Για το τελευταίο θέμα αποφασίζουν την ενοποίηση των δύο Ομοσπονδιών, της ΕΟΚΣΕ και της ΠΚΟ, σε μία: την Πανελλαδική Καπνεργατική Ομοσπονδία.
Η απόφαση αυτή γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από το σύνολο των καπνεργατών σε ολόκληρη τη χώρα.
Το Συνέδριο, επίσης, αποφασίζει ότι η δράση της ΠΚΟ θα στηρίζεται στο τρίπτυχο:
Τότε η Πανελλαδική Καπνεργατική Ομοσπονδία (ΠΚΟ) αποφασίζει την κήρυξη απεργιακού αγώνα διαρκείας.
Για την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας ενοποίησης και μέχρι να πραγματοποιηθούν τα συνέδρια των δύο κέντρων που θα επικύρωναν αυτές τις αποφάσεις, δημιουργήθηκε η "Ενωτική Επιτροπή", που ουσιαστικά αποτελούσε την κοινή διοίκηση των συνενωμένων Εργατικών Κέντρων.
Πρόεδρος της "Ενωτικής Επιτροπής" ορίστηκε ο κομμουνιστής συνδικαλιστής, κουρέας στο επάγγελμα, Χαράλαμπος Μελανεφίδης, μέλος της διοίκησης του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου.
Τα υπόλοιπα δύο εργατικά κέντρα της πόλης, το συντηρητικό "Ανεξάρτητο Εργατικό Κέντρο" και το ρεφορμιστικό "Πανεργατοϋπαλληλικό Κέντρο", μετά τη δημιουργία της "Ενωτικής Επιτροπής" άρχισαν να χάνουν τα μαζικότερα σωματεία της δύναμής τους με συνέπεια, πριν τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου να αυτοδιαλυθούν.
Η απεργία διαρκείας που κήρυξε η ΠΚΟ ξεκίνησε στις 29 Απρίλη με συγκέντρωση των καπνεργατών έξω από τα γραφεία του Σωματείου τους και στη συνέχεια στον κινηματογράφο "Πάνθεον". Συμμετείχαν 12.000 καπνεργάτες, από τους οποίους οι 7.500 ήταν γυναίκες.
Στις 30 Απρίλη η απεργία των καπνεργατών εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα.
Απεργούν 40-50.000 καπνεργάτες και καπνεργάτριες.
Τις επόμενες μέρες πολλοί κλάδοι ετοιμάζουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους απεργούς καπνεργάτες.
Η αστυνομία παρεμβαίνει, τραυματίζει και συλλαμβάνει απεργούς και εργάτες που τους συμπαραστέκονται.
Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους καπνεργάτες δίνουν σύντομα τη θέση τους σε αποφάσεις για απεργία. Όλοι σχεδόν οι κλάδοι κατεβαίνουν σε απεργία. Ακόμα και οι καταστηματάρχες κλείνουν τα μαγαζιά τους σε συμπαράσταση προς τους απεργούς και διαμαρτυρία για τις βιαιότητες της αστυνομίας.
Η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης ενωμένη διεκδικεί την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της.
Μετά το αιματοκύλισμα των απεργών και ενώ ο λαός είναι πλέον κυρίαρχος της πόλης του, την ίδια ημέρα, στις 9 Μάη, σε απογευματινή συγκέντρωσή του εγκρίνει ψήφισμα όπου απαιτεί:
- Πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη το Α΄ Πανκαπεργατικό Ενωτικό Συνέδριο.
Διαρκεί 3 μέρες και πραγματοποιείται στην αίθουσα των Αδριανουπολιτών, στην οδό Μητροπόλεως.
Συζητά για τα μεροκάματα, το Νόμο περί τόγκας, το Ταμείο Ασφάλισης Καπνεργατών (ΤΑΚ) και την ενότητα του καπνεργατικού κόσμου.
Για το τελευταίο θέμα αποφασίζουν την ενοποίηση των δύο Ομοσπονδιών, της ΕΟΚΣΕ και της ΠΚΟ, σε μία: την Πανελλαδική Καπνεργατική Ομοσπονδία.
Η απόφαση αυτή γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από το σύνολο των καπνεργατών σε ολόκληρη τη χώρα.
Το Συνέδριο, επίσης, αποφασίζει ότι η δράση της ΠΚΟ θα στηρίζεται στο τρίπτυχο:
- πάλη των τάξεων
- εσωτερική συνδικαλιστική δημοκρατία
- αγώνας για τα συμφέροντα των καπνεργατών
Τότε η Πανελλαδική Καπνεργατική Ομοσπονδία (ΠΚΟ) αποφασίζει την κήρυξη απεργιακού αγώνα διαρκείας.
- Λίγους μήνες πριν το Α΄ Πανκαπνεργατικό Συνέδριο, συνέβη ένα ακόμα σημαντικό γεγονός για την εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης.
Για την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας ενοποίησης και μέχρι να πραγματοποιηθούν τα συνέδρια των δύο κέντρων που θα επικύρωναν αυτές τις αποφάσεις, δημιουργήθηκε η "Ενωτική Επιτροπή", που ουσιαστικά αποτελούσε την κοινή διοίκηση των συνενωμένων Εργατικών Κέντρων.
Πρόεδρος της "Ενωτικής Επιτροπής" ορίστηκε ο κομμουνιστής συνδικαλιστής, κουρέας στο επάγγελμα, Χαράλαμπος Μελανεφίδης, μέλος της διοίκησης του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου.
Τα υπόλοιπα δύο εργατικά κέντρα της πόλης, το συντηρητικό "Ανεξάρτητο Εργατικό Κέντρο" και το ρεφορμιστικό "Πανεργατοϋπαλληλικό Κέντρο", μετά τη δημιουργία της "Ενωτικής Επιτροπής" άρχισαν να χάνουν τα μαζικότερα σωματεία της δύναμής τους με συνέπεια, πριν τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου να αυτοδιαλυθούν.
Η απεργία διαρκείας που κήρυξε η ΠΚΟ ξεκίνησε στις 29 Απρίλη με συγκέντρωση των καπνεργατών έξω από τα γραφεία του Σωματείου τους και στη συνέχεια στον κινηματογράφο "Πάνθεον". Συμμετείχαν 12.000 καπνεργάτες, από τους οποίους οι 7.500 ήταν γυναίκες.
Στις 30 Απρίλη η απεργία των καπνεργατών εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα.
Απεργούν 40-50.000 καπνεργάτες και καπνεργάτριες.
Τις επόμενες μέρες πολλοί κλάδοι ετοιμάζουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους απεργούς καπνεργάτες.
Η αστυνομία παρεμβαίνει, τραυματίζει και συλλαμβάνει απεργούς και εργάτες που τους συμπαραστέκονται.
Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους καπνεργάτες δίνουν σύντομα τη θέση τους σε αποφάσεις για απεργία. Όλοι σχεδόν οι κλάδοι κατεβαίνουν σε απεργία. Ακόμα και οι καταστηματάρχες κλείνουν τα μαγαζιά τους σε συμπαράσταση προς τους απεργούς και διαμαρτυρία για τις βιαιότητες της αστυνομίας.
Η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης ενωμένη διεκδικεί την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της.
Μετά το αιματοκύλισμα των απεργών και ενώ ο λαός είναι πλέον κυρίαρχος της πόλης του, την ίδια ημέρα, στις 9 Μάη, σε απογευματινή συγκέντρωσή του εγκρίνει ψήφισμα όπου απαιτεί:
- την παραίτηση της κυβέρνησης
- την άμεση σύλληψη του Διευθυντή της Αστυνομίας, Ντάκου, και την αντικατάσταση του Γενικού Διοικητή, Πάλλη
- την ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών
- την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων
- την απόδοση των θυμάτων στα εργατικά σωματεία, για να ταφούν
- να επιτραπεί την επόμενη μέρα (10 Μάη) η τέλεση Παλλαϊκού Μνημόσυνου.